Onze kindertijd bepaald voor een groot deel hoe we gevormd worden en hoe we onszelf ontwikkelen.
Ik ben me gaan specialiseren in mensen, die als kind slachtoffer waren van ouders die er om wat voor reden dan ook niet helemaal konden zijn voor hun kind. Ouders die zich niet bewust waren van de behoeften van hun kinderen. Ouders die dat niet konden, niet wisten hoe, of die dat niet belangrijk vonden.
Voor mijn werk heb ik veel te maken met mensen die te maken hebben gehad met narcistisch misbruik, huiselijk geweld, verwaarlozing, extreme afhankelijkheidsrelaties, isolatie en machtsmisbruik. Kinderen van getraumatiseerde ouders of ouders met een psychiatrische stoornis.
Problemen die daarbij kunnen horen, zijn onverwerkte trauma's, maar ook verkeerde keuzes in het hier en nu. Talloze triggers en gevoeligheden.
Want stel je nu eens voor dat je verwaarloosd bent als kind, als er vaak tegen je geschreeuwd werd. Als jouw omgeving onveilig was en je werd niet beschermd, gesteund en getroost. Als jouw omgeving onvoorspelbaar was, zodat je hebt geleerd altijd alert te zijn. Als er vaak tegen je werd gezegd dat je lastig en moeilijk was.
Veel van de mensen die ik spreek voelden dat hun aanwezigheid hun ouders belemmerde. Ze voelen zich bewust of onbewust onveilig bij zichzelf en in het leven. Wanneer is dat terecht, wanneer is dat het niet? In hun jeugd was er veel sprake van gaslighting, waardoor ze twijfelen aan hun eigen aandeel in de nare jeugd, hun emoties, hun waarnemingen en herinneringen.
Wat kunnen ze nog geloven en wat niet? Waar moeten ze aandacht aan schenken en wat moeten ze negeren?
Hoe dan ook, het leven, genetische aanleg, omgeving en de opvoeders hebben mensen gevormd.
Het speelt mee in de keuzes die ze maken, of ze wel of niet neurotisch zijn, misschien of ze episodes van depressie hebben. Of mensen anderen kunnen vertrouwen en het gevoel kunnen hebben, dat ze kunnen rekenen op steun vanuit hun omgeving. Sommige kinderen ontwikkelen zich tot extreem egocentrisch, anderen tot extreme people pleasers. Door steeds weer tegen dezelfde triggers aan te lopen, kunnen mensen gaan twijfelen aan zichzelf of ze wel goed handelen, of ze niet overdrijven, of ze moeilijk doen, of het allemaal aan hen ligt. Of zij de enigen zijn die zich zo voelen en de enige zijn die hier meer worstelen.
Sommige mensen zullen hier ook van tijd tot tijd mee worstelen. Andere mensen zullen misschien niet begrijpen waarom de ander altijd zo moeilijk doet.
Bij het type leven wat iemand heeft geleefd en door hoe iemand gevormd is door diens omgeving en ervaringen, is iemand wie hij/zij is. Zichzelf vergelijken met anderen is het slechtste en ongezondste wat iemand kan doen wanneer hij/zij is opgegroeid in een problematische familie, het weerhoudt hen van hun herstel.
Het valt me op dat veel slachtoffers van traumatische gebeurtenissen en emotioneel geweld, zich schuldig voelen, zij afwijkende emoties, gevoelens een mening of behoeften hebben, van de mensen uit hun steunende netwerk. Vaak is dit gegeven op zich al een teken dat er mogelijk sprake is van problemen die zijn ontstaan in de kindertijd met 1 van de ouders. Zichzelf wegcijferen is aangeleerd gedrag, waarschijnijk was er 1 of beide ouders die om wat voor reden dan ook, er niet kon zijn voor het kind, als in emotionele beschikbaarheid. Als ouders al op hun tenen lopen en moeilijk om kunnen gaan met de moeilijkheden die het leven soms kan bieden, hoe moeten ze dan ruimte hebben voor de behoeften van hun kinderen?
Wat is dan de innerlijke boodschap die het kind gaat ontwikkelen? "Als ik ergens behoefte aan heb, doe ik moeilijk!"
Schuldgevoel en het gevoel minderwaardig te zijn, kunnen zo diep in ons genesteld zijn, dat we ons er niet eens bewust van zijn. Het kan mensen opzadelen met gevoelens van wanhoop, waardeloosheid en schaamte. Natuurlijk zullen er mensen zijn die deze gevoelens zullen oproepen en bevestigen bij ons. Maar onderzoek wijst uit, dat partnerkeuze meestal plaatsvind onder invloed van datgene waar we vertrouwd mee zijn. De persoon, de kenmerken van diens persoonlijkheid, het gedrag, de situaties. Een onderliggende drijfveer daarin kan heel duidelijk zijn, dat je alsnog wilt rechtzetten en wilt bewijzen dat je het wel waard bent.
Maar bij mensen die lijken op de mensen die jou hebben grootgebracht, is de kans dat je veel aspecten uit jouw jeugd weer gaat herhalen is juist erg groot bij deze mensen.
De oplossing voor jou: , nu je volwassen bent ligt in het leren aanvaarden van jouw behoeften. Jezelf leren serieus te nemen. Je te leren richten op jezelf en ieder aspect ervan liefdevol en geduldig aan te nemen. Pas wanneer je zelf niet meer oordeelt over wie je bent en welke behoeften je hebt, zullen je heftige gevoelens af nemen. Pas wanneer je zelf oke bent met wie je bent en wat je voelt, zal het makkelijker zijn om mensen op afstand te houden die jouw behoeften niet serieus nemen. Pas dan zal het makkelijker worden om mensen aan te trekken en te behouden in jouw leven die jouw behoeften wel respecteren en serieus nemen.
Ga eerst eens met jezelf aan de slag dus en doe eens grondig onderzoek naar hoe het met jou gesteld is in het heden. Welke overtuigingen zitten er nog vanuit jouw kindertijd? Wat vind je daar eigenlijk zelf van?
Het kan ook nuttig zijn om samen met je partner in therapie te gaan om te werken aan de communicatie en het opbouwen van een veilige relatie waarin je je twijfels en zorgen kunt delen.
Het is belangrijk om te erkennen dat een relatie niet altijd perfect is en dat er problemen en conflicten kunnen zijn, maar dat deze kunnen worden opgelost met open communicatie en respect voor elkaars gevoelens en behoeften.
Door te werken aan een gezonde en veilige relatie met jezelf, kun je de band tussen jou en een eventule partner ook versterken en een langdurige, gelukkige relatie opbouwen.
Voel je vrij om een afspraak in te plannen voor een online kennismakingsgesprek.
Comments